Πριν από 20 χρόνια, ο Μπελάτζιο έθεσε τη γαστρονομική σκηνή στο Λας Βέγκας

Στο ταξίδι του κόσμου για φαγητό στο Λας Βέγκας από κοκτέιλ γαρίδας 99 σεντ στα αστέρια Michelin, λίγα ορόσημα είναι τόσο σημαντικά όσο το άνοιγμα του Μπελάτζιο.

Νομίζω ότι ο Μπελάτζιο ήταν ένας παίκτης που άλλαζε τα παιχνίδια, είπε ο Μάικλ Μίνα, ο οποίος ήταν μέρος της πρωτοφανούς γαστρονομικής σύνθεσης που άνοιξε το θέρετρο.

Στο Λας Βέγκας του 1998, οι λεγόμενοι διάσημοι σεφ περιορίστηκαν στον Wolfgang Puck στα Forum Shops στο Caesars, στον Emeril Lagasse στο MGM Grand και, σε μικρότερο βαθμό, στον Jean-Louis Palladin στο Ρίο. Αλλά όπως σημείωσε ένας δημοσιογράφος της τοπικής τηλεόρασης σε μια ειδική εκδήλωση για τα εγκαίνια του θέρετρου, το Μπελάτζιο θα φιλοξενούσε επτά νικητές του βραβείου James Beard. Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον σε αυτήν την πρωτότυπη συλλογή εστιατορίων είναι ότι εμφανίστηκε σχεδόν ως μεταγενέστερη σκέψη στο μεταμορφωτικό θέρετρο του Steve Wynn.

Αρχικά η ιδέα ήταν ότι τα μόνα εξωτερικά συνεργαζόμενα εστιατόρια θα ήταν τα Le Cirque και Circo, εξήγησε η Elizabeth Blau, η οποία βοήθησε να γίνει η συμφωνία μεταξύ του Steve Wynn και του θρυλικού γαλλικού εστιατορίου της Νέας Υόρκης και του αδελφού του ιταλικού εστιατορίου.

Ο Wynn ήταν τόσο εντυπωσιασμένος με τον Blau που την προσέλαβε για να ολοκληρώσει τη συλλογή του. Ξεκίνησε πείθοντας το αφεντικό της να μετατρέψει το προγραμματισμένο Retail Cafe στον εμπορικό διάδρομο του Μπελάτζιο σε φυλάκιο του καυτού σημείου της Todd English στη Βοστώνη, Olives. Jean-Georges Vongerichten, ο οποίος βρισκόταν σε δικαστήριο για να ανοίξει ένα γαλλικό εστιατόριο στο The Αντικατοπτρισμός, ερωτεύτηκε Μπελάτζιο κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας και έπεισε τον Wynn και τον Blau να του εμπιστευτούν το ψητοπωλείο του. Ένας ένας, άλλοι σεφ έπεσαν στη θέση τους: η Μίνα για το εστιατόριο θαλασσινών, Νάνσυ Σίλβερτον συμβουλεύοντας το ψωμί, ακόμη και τη φημισμένη εταιρεία χαβιαριού του Παρισιού Petrossian για να διευθύνει το πιάνο μπαρ.

Αυτή η σειρά ταλέντων αντιμετώπισε κάποιες πολύ απροσδόκητες προκλήσεις. Ο Blau θυμάται την προσπάθεια να εξηγήσει τον μπουφέ στον διακοσμημένο Γάλλο σεφ ζαχαροπλαστικής Jean-Philippe Maury.

Είμαι, «εντάξει, Jean-Philippe, χρειαζόμαστε, όπως, κεράσματα Rice Krispies και blondies και brownies.» Και ήταν, «Τι είναι το dis blondie;» Και ήμουν, σαν « μπράουνι που είναι λευκό ».

Ο Grant MacPherson, ο οποίος υπηρέτησε ως εκτελεστικός σεφ για ολόκληρο το θέρετρο, λέει ότι η ιδιοκτησία δεν σχεδιάστηκε για να σερβίρει τα 32.000 γεύματα την ημέρα που παρείχε ακριβώς έξω από την πύλη. Θυμάται την ακριβή Κίνα που έσπασε σε υπερπλήρεις πλυντήρια πιάτων και σεφ που δεν μπορούσαν να βρουν τα προϊόντα που χρειάζονταν για να εξυπηρετήσουν τους καλεσμένους τους.

Μερικές φορές θα κατέβαινες σε έναν από τους διαδρόμους και ένας σεφ θα έψαχνε αστακούς. Δεν υπερβάλλω. «Πού είναι οι αστακοί μου;» Θα έβγαιναν σεφ να βγαίνουν στα φορτηγά επειδή είχαμε οκτάωρη αναμονή για να πάρουμε προϊόντα μέσα.

Παρά τον λόξυγκα, το πρόγραμμα ήταν επιτυχημένο. Ο MacPherson λέει ότι ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο δολάρια σε πωλήσεις την πρώτη μέρα. Μέσα σε 18 μήνες είχε κέρδη, αποδεικνύοντας ότι τα τρόφιμα και τα ποτά θα μπορούσαν να είναι πράγματι ένας κερδοφόρος για ένα καζίνο. Και σύμφωνα με τον Ari Kastrati, ανώτερο αντιπρόεδρο της στρατηγικής τροφίμων και ποτών για MGM Resorts Διεθνώς, τα πράγματα δεν έχουν επιβραδυνθεί από τότε.

Το Μπελάτζιο ήταν το ιερό δισκοπότηρο της βιομηχανίας τροφίμων και ποτών τότε, και εξακολουθεί να φέρει πραγματικά τον πυρσό για να είναι καινοτόμος και να προηγείται της τάσης.